แรงเหวี่ยงของความอยากรวยผมว่ามันน่าทึ่งนะครับ เพราะว่าความรวยเป็นเป้าหมายของทุกคนก็ว่าได้ ถามใครๆก็ได้ครับว่าอยากรวยหรือปล่าว เชื่อว่า 100 เปอร์เซ็นต์ต้องตอบว่าอยากรวยแน่นอนหากว่ามีใครตอบว่าไม่อยากรวยก็ปล่อยเขาไปตามเส้นทางเถอะครับ
บางคนจะมาบอกว่ารวยไปก็เท่านั้น ไม่มีความสุขหรอก สู้อยู่แบบธรรมดาดีกว่า ตามใจเลยครับ ใครคิดแบบนั้้นปล่อยเขาไป ตามสบาย เพราะว่าคนเหล่านั้นกำลังหรอกตัวเองเพื่อไม่ให้ตัวเองอยากได้อยากมี และก็จะมีชีวิตอยู่อย่างเดิมๆอย่างนั้นต่อไปเรื่อยๆครับ
ถามว่าคนกลุ่มนี้ถ้าอยากได้บ้านจะได้ไหม คำตอบคือ ไม่ได้ หรือ ถ้าได้ก็ต้องลำบากมากๆ หรือไม่ก็มีภาระต้องส่งบ้านกันทั้งชีวิตเป็นต้น หรือถ้าเป็นผู้ชายอยากมีแฟนสวย อย่างพริตตี้ ถ้าไม่รวยจะมีได้ไหม คำตอบคือพริตตี้ไม่มองแม้แต่หางตา
ถามว่าคุณคิดอย่างไรมากกว่ากับคำว่ารวย แน่นอนว่าต้องลำบาก ต้องฝ่าฟันร้อยแปดก่อนที่จะรวย และก็ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าจะรวยได้ก็ตาม แต่แรงเหวี่ยงของคำว่ารวยนั้นมีมากมายมหาศาลที่ทำให้ทุกๆคนที่มีความอยากรวยกำลังฝ่าฟันกันอยู่ในทุกๆเวลา ทุกๆนาทีนี้เลย
คนที่รู้จักพอเพียงผมไม่ได้ว่าอะไรนะครับแต่ว่าแรงเหวี่ยงของความอยากรวยก็จะน้อย ความกระตือรือต้นก็จะน้อย ความมุมานะก็จะน้อย เป้าหมายก็จะไม่ชัดเจนเท่ากับคนที่อยากรวย
โดยสรุปแรงเหวี่ยงของความอยากรวยในแต่ละคนนั้นมีไม่เท่ากันครับ ดังนั้นในสังคมเราถึงได้มีคนรวยกลุ่มหนึ่ง คนธรรมดากลุ่มหนึ่ง คนจนกลุ่มหนึ่ง แต่ว่าคนทั้งหมดในสามกลุ่มนี้ ก็ไม่ได้หมายความว่าแรงเหวี่ยงจะมากที่คนกลุ่มคนรวยนะครับ บางทีคนจนก็มีแรงเหวี่ยงที่อยากจะรวยมากกว่าคนรวยด้วยซ้ำไปครับแต่ว่ารอสักวันนึงที่คนเหล่านี้จะรวยเท่านั้นเองครับ พยามกันต่อไป
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น