อย่ารอคอย

แน่นอนครับว่าการคอยจังหวะที่ดีนั้นเวลาเราจะทำอะไรสักอย่างมันจะดีกว่าการที่เราไปแบบสุ่มสี่สุ่มห้า แต่ว่าการที่เรารอคอยจังหวะนั้นโดยที่เราไม่รู้อะไรเลยก็จะทำให้เราต้องรอคอยไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ ลองอ่านตัวอย่างนี้ดูครับ

นน เป็นพนักงานโรงงานแห่งหนึ่งมีรายได้แค่พอใช้จ่ายเดือนต่อเดือน เงินที่จะเที่ยว เงินที่จะเก็บไม่เคยมี แล้วแบบนี้นนต้องทนกับชีวิตแบบนี้ต่อไปอีกสักเท่าไหร่ นนบอกว่ารอก่อนเราไม่มีเงินทุน นนบอกว่ารอก่อนค่อยๆคิดไปเรื่อยๆ นนบอกว่ารอก่อนเรายังไม่พร้อม สุดท้ายด้วยชีิวตเดิมๆ วันคืนผ่านไปอย่างรวดเร็วด้วยชีวิตเดิมๆ นนก็ยังรอต่อไปโดยไม่มีอะไรดีขึ้น

ที่บอกอย่างนี้ไม่ได้ว่าหรือยุให้ใครหน้ามืดตามัวทำอะไรโดยไม่คิดไม่รอนะครับ แต่กำลังจะบอกว่าให้รออย่างมีขีดจำกัด มีการตั้งเป้าหมายที่ชัดเจนว่าเราจะทำอะไรภายในเท่าไหร่ รอถึงเมื่อไหร่เป็นต้น อย่ารออย่างเดียวแบบไม่มีกำหนด ไม่มีเป้าหมาย

การที่เราจำเริ่มนับหนึ่งทำอะไรก็ต้องมีระยะเวลาที่จะรออย่างชัดเจนครับ เช่นเราต้องการเก็บตังเพื่อเป็นทุนทำธุรกิจสัก 50000 บาท เราต้องเก็บเดือนละเท่าไหร่ ถึงเมื่อไหร่ และระหว่างที่เก็บเราจะทำอะไรเสริมได้หรือไม่ กำหนดลงไปให้ชัดว่า วันที่ เดือน ปีนี้เราต้องได้ เมื่อเวลาที่วางเอาไว้มาถึงหากว่าเราไม่ได้ตามเป้าหมายอย่างน้อยเราก็ได้รู้ว่าเราต้องทำอะไรเพิ่มมากขึ้นบ้าง

อันนี้เป็นแค่แนวคิดที่พยามจะบอกว่ารอได้แต่อย่ารอคอยอย่างเดียว ควรรอย่างมีกำหนดการ มีเป้าหมายครับ