ยังไงก็ไม่แพ้

หากว่าเราคิดว่าการต่อสู้ชีวิตจริงของเราเป็นเกมส์ๆหนึ่งที่จะมีทั้งแพ้และชนะปะปนกันไปมันก็จะสนุก แต่ว่าเกมส์กับเรื่องจริง ชีวิตจริงนั้นมันก็คนละเรื่องกันก็ต้องยอมรับ ว่าเกมส์เวลาเราแพ้ไม่กี่วินาทีเราก็เล่นใหม่ได้ แต่ว่าชีวิตจริงถ้าแพ้คงต้องใช้เวลากว่าจะกลับมาเริ่มเล่นใหม่ได้

คำว่าแพ้หลายคนไม่อยากจะสะกด หลายคนไม่อยากเห็นแต่มันก็เหลือเกินจริงๆที่ทุกคนบนโลกนี้ต้องรู้จักคำว่าแพ้ ผมเชื่อไม่มีใครในโลกที่ไม่เคยแพ้มาก่อน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือว่าเรื่องใหญ่อะไรก็ตามมันมีแพ้เสมอ เรายอมรับการแพ้ได้มากแค่ไหน

หากว่าเป็นเรื่องเล็กๆ เราคงไม่ได้คิดอะไรมาก หากใหญ่ขึ้นมาเช่นการทำธุรกิจแพ้คู่แข่งจนบริษัทต้องปิดกิจการอันนี้ใครจะไปยอมรับได้ทันที ณ ขณะนั้น แน่นอนว่าคนเราต้องเรียนรู้การพ่ายแพ้ แต่ว่าเราจะทำยังไงให้เรา ไม่ว่ายังไงก็ไม่แพ้

แน่นอนการฝึกซ้อมการเรียนรู้บางทีเราจะมารู้เอาตอนที่เราแพ้ไปก่อน มีหลายคนจริงๆที่มารู้ตอนที่แพ้ไปแล้ว มาเข้าใจตอนที่พลาดทำผิดไปแล้ว ทุกๆคนแหละ นี่ไง ยังไงก็ไม่แพ้

สุดท้ายแล้วความพ่ายแพ้นั้นกลายเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเจอและจำเป็นต้องเจอเพื่อให้ไม่แพ้ในครั้งต่อไปและแม้ว่าครั้งต่อไปยังแพ้อีกนั่นก็หมายความว่าความพ่ายแพ้กำลังจะทำให้เราแกร่งขึ้นเรื่อยๆ จำเอาไว้ท่องเอาไว้ครับ ยังไงก็ไม่แพ้